Watervallen Misol-Ha & Agua Azul en San Cristobal

We moeten ons haasten met het ontbijt om niet te laat te zijn voor het busje dat ons vandaag naar de volgende bestemming brengt. Onze reisbagage wordt boven op dak vastgebonden en we nemen plaats in de bus, ditmaal een moderne uitvoering. Nadat we een ander stel hebben opgehaald rijden we door naar de waterval van Misol-Ha, zo'n 20 km vanaf Palenque.

De waterval is 30 meter hoog, het water stort letterlijk naar beneden. Waterdamp voel je al op een redelijke afstand. Het is een fascinerend schouwspel. Er bestaat ook een mogelijkheid om achter de waterval door te lopen. Tymen en Megen wagen het erop, maar keren halverwege om. Ze zijn kletsnat van het wegspringende water. Tymen onderneemt nog een nieuwe poging, ditmaal zonder t-shirt. Hij wordt zo ongeveer "gezandstraald", maar heeft er wel schik in. Na drie kwartier rijden we door naar de volgende waterval.

Na een uur bereiken we Agua Azul. Dit is geen hoge waterval, maar bestaat uit circa 500 verschillende watervalletjes. We verblijven hier twee uur. We lopen via de trap naar boven met aan weerszijden veel souvenirstalletjes en kraampjes waar je eten en drinken kan kopen. Boven aangekomen nemen we een plons in het bassin. Hhhh koud, maar wel verfrissend. Wel moeten we oppassen voor de verschillende stenen op de grond. We vermaken ons goed en na een uur kleden we ons om, een kleedhokje kosten 5 peso. Onderweg naar beneden kopen we gebakken bananen en taco's. De chauffeur brengt ons naar een alternatieve opstapplaats waar we worden opgepikt door een touringcar die ons meeneemt naar San Cristobal de las Casas.

Wachtend bij enkele kledingkraampjes langs de weg, komt er een luxe touringcar aanrijden. Helaas is die niet voor ons bestemd. Tien minuten later mogen we wel instappen. Als de laadruimte opengaat komt de diesellucht me al tegemoet. Ik probeer onze bagage zo weg te leggen dat onze kleding straks niet naar diesel ruikt als we op de eindbestemming aankomen. De bus zit redelijk vol. De gordijnen zijn overwegend gesloten en bijna iedereen ligt (half) te slapen of tv te kijken. We nemen achterin de bus plaats, zodat we met zijn vieren bij elkaar kunnen zitten. Ik probeer het vakantieverslag op de iPad bij te werken, maar na 15 minuten geef ik het op. De weg bevat veel scherpe bochten. Ik wordt van links naar rechts geschut en dan "vlieg" ik weer ophoog bij de zoveelste drempel. Bovendien wordt ik misselijk van de stinkende diesellucht/uitlaatgassen die de touringcar binnendringen. Kortom: stoppen met schrijven, stoel achteruit, liggen en afwisselend naar buiten kijken en tv kijken.

De rit naar San Cristobal de las Casas duurt ruim vier uur en is een hele zit. Zoals gezegd bevat de weg erg veel scherpe bochten en moet de bus naar 2.210 meter klimmen. Onderweg verandert het weer. Het wordt kouder en het begint zelfs te regenen. Donker wolken hangen in de lucht, maar gelukkig klaart het na een poosje weer op. San Cristobal telt 100.000 inwoners en ligt in het hart van de roerige deelstaat Chiapas. Naaldbossen en hoge bergtoppen omringen de stad. Als we San Cristobal naderen, verandert zichtbaar de temperatuur. De ramen van de bus beslaan. Buiten is het 18 graden, terwijl het in Palenque op dit tijdstip (19:15uur) nog 29 graden is.

Bij het centraal busstation nemen we direct de taxi naar hotel Arrecife de Coral, een mooie accommodatie met hotelkamers op twee verdiepingen, gelegen in een U-vorm en in het midden een mooi aangelegde rustige groene tuin. De kamers zien er netjes uit en bevatten geen airco. Dat hoeft ook niet want overdag komt de temperatuur niet boven de 25 graden uit en 's avonds koelt het sterk af vanwege de hoge ligging. Nadat onze bagage naar de hotelkamer is gebracht, lopen we naar het centrum om een hapje te eten. Het hotel ligt op een steenworp afstand van het historisch centrum.

Wanneer we het historisch centrum binnen wandelen, worden we direct verleid door de sfeer die de stad uitademt, veel meer dan de historische gebouwen. De fascinerende mix van Spaans koloniale architectuur en indiaanse tradities geeft de stad een bijzondere charme. Bij de eerste de beste kerk die we tegenkomen wordt een bruiloft gevierd. Iedereen is prachtig gekleed. Mannen in pak en vrouwen in lange slanke jurken en hoge hakken. Daarna lopen we één van de weinig autovrije straten in, weg van de vele auto's en uitlaatgassen. De gezellige straat is een aaneenschakeling van barretjes en restaurants en wordt zo te zien erg goed bezocht. Op enkele plekken wordt live muziek gespeeld. Ondanks de frisse temperatuur is het uitgaansleven vooral buiten op straat terug te vinden. Vele indiaanse vrouwen, meisjes en jongens in verschillende klederdrachten zijn druk in de weer om souvenirs of kledingstukken te verkopen. We worden vaak aangesproken, maar geven aan geen interesse te hebben. We zijn op zoek naar een restaurant wat Carola als referentie heeft meegenomen. We slenteren door verschillende straten op en neer en besluiten uiteindelijk voor een alternatief te gaan. Megen heeft een leuk restaurant opgemerkt en tegenover wordt live muziek gespeeld, we zitten er prima. Terwijl we zitten te eten wordt Carola door een indiaans meisje aangesproken die verschillende sjaals op haar arm meedraagt. Uiteindelijk koopt ze een sjaal voor relatief weinig geld, een mooie aanwinst. Na het eten lopen we rond 22:30 uur terug naar het hotel. Ik probeer nog een poging om het vakantieverslag bij te werken, maar voel me te moe en val in diepe slaap.