Canon Sumidero & Chiapas de Corzo

We hebben een druk programma. Uitslapen wil niet echt lukken, ook vandaag niet. De wekker gaat om 7:30 uur en iets later zitten we aan het ontbijt: toast, eieren, jam, koffie en thee. Het smaakt prima. Om 9:00 is onze chauffeur gearriveerd. Mauricio, een stevige Mexicaan met een vlotte babbel en erg servicegericht. Onderweg naar Chiapas de Corzo vertelt hij veel over de streek en de Maya's in het bijzonder. We varen met een motorboot over de Rio Grijalvan naar de Canon de Sumidero, een spectaculaire 20 km lange kloof met 1.000 m hoge rotswanden.

Rond 10:15 uur nemen we vooraan in de motorboot plaats en doen de reddingsvesten aan. De zon is heet en staat hoog aan de hemel. Vol speed en met de neus omhoog gaan we het water op. Woh, dat is gaaf. In bijna twee uur varen we naar de andere zijde van de Canon. Onderweg stoppen we verschillende malen. Op enkele meters afstand zien we een krokodil op het zand liggen. Als we dichterbij komen, gaat zijn bek wagenwijd open en zien we een flinke rij vlijmscherpe tanden. Daar wil je niet tussen komen. Langzaam verdwijnt de krokodil in het water. We varen verder en zien verschillende watervogels. Vervolgens naderen we de immens hoge rotsen van de Canon de Sumidero. Wat indrukwekkend en wat zijn wij dan toch nietig. Op een aantal plaatsen zien we een waterval en op één plek zijn zelfs grote zwammen tegen de rotswand ontstaan waarover het water naar beneden glijdt. Ook de grot met het beeld van Maria is een aardig plaatje. Maar helaas heeft de Canon ook een keerzijde. De kloof is ernstig vervuild, een drijvende vuilnisbelt lijkt het te gaan worden door de vele plastic flessen die vanuit de omgeving hier naar toe spoelen. Met vereende krachten proberen de commerciële bedrijven dit op te pakken, maar een oplossing lijkt vooralsnog niet zichtbaar. Op het einde van de Canon zien we nog een grote elektriciteitscentrale, opgewekt door het water. De terugweg gaat veel sneller. In een klein uurtje zijn we weer op de bestemming. Eenmaal stoppen we nog op een plek langs het water waar zich op dat moment enkele krokodillen ophouden. Het blijft een fascinerend gezicht om van dichtbij die beesten te aanschouwen.

Wanneer we weer aan wal komen, staat de chauffeur ons op te wachten en rijden we naar het centrum van Chiapas de Corzo, een klein lieflijk plaatsje. Mauricio zet ons bij het centrale plein af en we krijgen een uur de tijd om rond te wandelen. Eerst lopen we de Oxxo supermarkt binnen en kopen we onze lunch: chips, ijs, een broodje en een sandwich. We wandelen vervolgens naar de kerk, nemen een kijkje en lopen verder naar het plein en langs heeeel veeeel souvenirkraampjes. Bij een geldautomaat besluiten we te pinnen. Ik besluit te kiezen voor de optie om een ander (groter) bedrag te kiezen dan standaard staat aangegeven. Verbijsterd zijn we als ik wel een transactiebonnetje krijg, maar geen contanten. We roepen de hulp van Mauricio in, maar ook hij kan geen helpende hand bieden. Het is zondag en de banken zijn gesloten. We besluiten in het hotel contact op te nemen met de Rabobank helpdesk. De terugweg naar San Cristobal de las Casas duurt ongeveer een uur. Halverwege rijden we door de wolken, de buitentemperatuur is aan het veranderen en scheelt gauw 10 graden.

Aangekomen bij het hotel doen we het rustig aan. We hangen de natte kleren te drogen, de kinderen spelen spelletjes op hun telefoon en luisteren muziek. Carola leest een boek en ik werk het vakantieverslag bij en probeer de achterstand weg te werken. Om 18:00 uur lopen we het centrum in, Carola heeft een wandeling uitgestippeld. We beklimmen de trappen naar de kerk Iglesias de San Cristobal en hebben vandaar uit en vanaf de trappen een mooi overzicht op de stad. Daarna lopen we naar het park, niet groot maar wel leuk. Enkele jongemannen zijn aan het dansen. We lopen verder naar Plaza de Maya en de kathedraal. Het is een aardig plein met bomen en bankjes, omringd door de barokke kathedraal en andere monumenten in Spaans koloniale stijl. Sommige gebouwen hebben nog steeds een regeringsfunctie, in andere zijn aangename restaurants, cafés of hotels ondergebracht. Jonge schoenenpoetsers slenteren op het plein rond en indiaanse vrouwen vragen je aandacht om souvenirs te kopen. De sfeer is uitstekend. Bij de kathedraal zitten indiaanse vrouwen met hun kinderen op het plein truien en textiel te verkopen. Ik probeer zo onopvallend mogelijk enkele foto's te maken. Het is een erg mooi en kleurrijk schouwspel. We zijn tot zover onder de indruk wat de stad te bieden heeft en besluiten te gaan eten.

Het is 20:00 uur geweest. Het restaurant van Carola krijgen we niet gevonden, waarop de kinderen een alternatief voordragen: een pizzeria. We bestellen vier pizza's die erg goed smaken en praten over de vakanties, school, vrienden en thuis. Na een uur lopen we terug naar het hotel en maak ik onderweg nog enkele foto's van de aangelichte stad. Terug in het hotel ligt iedereen vrij snel te slapen. Ik besluit nog even op te blijven om contact op te nemen met de Rabobank helpdesk, die me geruststelt waarna ook ik ga slapen.