Excursie Lago Atitlan

Als we ontwaken en de gordijnen openen, hebben we direct zicht op de groene tuin, het meer van Atitlan en de drie vulkanen. De zon staat hoog aan de hemel. Wat een paradijs. Het Lago Atitlan wordt genoemd als het mooiste bergmeer van de wereld. Het blauwe water omringd door bergen, heuvels en perfect gevormde vulkanen is een wonderschoon plaatje dat in je geheugen blijft hangen. In feite is Lago Atitlan een krater met een doorsnede van 18 km en een diepte van 320 meter. Het meer ligt op 1.530 m hoogte. De drie vulkanen staan bijna direct aan de oever van het meer: de 3.020 m hoge San Pedro, de 3.158 m hoge Toliman en de hoogste reus Santiago Atitlan 3.527 m. Voordat we om 9:00 uur worden opgehaald door Michel voor de excursie, genieten we eerst nog van een ontbijt in de vorm van een lopend buffet. De keuze is uitgebreid en gevarieerd. Zelfs een kok is aanwezig om iets lekkers klaar te maken.

Zodra Michel arriveert, lopen we met hem naar een aanlegsteiger en stappen we in een houten motorboot waarin acht autostoelen zijn gemonteerd. Kortom: we zitten comfortabel. We brengen als eerste een bezoek aan het dorp Santa Cruz. Vanuit de boot hebben we een mooi uitzicht op het meer en enkele huizen langs het meer. De grotere huizen zijn veelal van mensen die bij de overheid werken, aldus Michel. We genieten van de rust op het water. Wanneer we aan wal komen bij Santa Cruz worden we met twee chukchuks (gemotoriseerde driewielers die dienst doen als taxi) naar boven op de berg gebracht. Daar bezoeken we een oudere dame en leren we tortilla's maken. Ook wij maken onze eigen tortilla's. Ondertussen vertelt Michel nog eens de ontstaansgeschiedenis van de Maya's uit maïs. Hij vertelt over de oudere en jongere generatie. Over de goden, over Popol Vuj, het heilige boek van de Quiché Maya's, maar ook over de oorlog tot 1969, de cosmopolitische wereld waar we onderdeel vanuit maken, enz. enz. Het bezoek en de "workshop" zijn er erg leuk. Vanuit het woonhuis van de dame bezoeken we nog een kerkje en nemen we een kijkje bij een school en een kliniek. We dalen vervolgens te voet af naar beneden, waar de bootsman ons staat op te wachten. We varen over het meer naar San Juan. Het is bewolkt aan het worden, grote wolken hangen boven de vulkanen. Vissers in houten bootjes kijken aandachtig naar de dobber of ze beet hebben.

Wanneer we bij San Juan aanmeren zien we direct dat we te maken hebben met een artistiek dorp. Volgens Michel is het een openlucht museum. Ditmaal lopen we te voet naar boven. Vele kleine schildergalerijen passeren we, waarbij ook de buitenmuren creatief en kunstzinnig zijn beschilderd. We bezoeken enkele galerijen, waarbij de schilder uitleg geeft over de gebruikte technieken en verschillende inspiratiebronnen. Ons oog valt in eerste instantie op een schilderij met koffieplantages, vervolgens zien we ook een doek met vier verschillend gekleurde maïskolven. Verderop zien we nog een werk waarop een Mexicaanse vrouw wordt afgebeeld en een abstract doek met een man die hout haalt. Bovendien is er een jaguar en een vogel in het doek verwerkt. Het is een groot, fel gekleurd doek, maar de vraagprijs is veel te hoog. Bovendien moeten we het doek nog bijna twee weken met ons meedragen en dat schiet niet op. Daar beginnen we niet aan. We vervolgen onze wandeling en zien enkele wandkleden hangen. Dan is het lunch tijd. We eten in een speciaal ingerichte ruimte achter een boetiek. De ruimte ziet er kleurrijk uit. De lange tafel is ingedekt, aan de wand hangen kleden en ook kleding is er te koop. We krijgen een traditionele Guatemalese maaltijd voorgeschoteld: kip, rijst, groenten en een mandje met je raadt het al, tortilla's. Het smaakt prima. Ondertussen vertelt Michel hoe hij ertoe gekomen is om een restaurant te starten in combinatie met het organiseren van culturele excursies. Bovendien is hij ook nog gastspreker en heeft hij onder meer gesproken over de geschiedenis en leefwijze van de Maya's op de Standford University in San Francisco. Hij vertelt vol overgave en inspiratie zijn verhaal. Na het eten lopen we te voet terug naar de boot en gaan we naar onze laatste bestemming. Onderweg wordt de boot voor een moment stilgelegd om te genieten van de rust, het klotsende water en de vogels die zingen.

Onze derde bestemming is Santiago Atitlan. Dit dorp is vele malen toeristischer. Het is ook groter. Net als in de twee andere dorpen lopen veel mensen in klederdracht. Witte huiples (blouse) en halflange broek met donkerrode strepen of ruitjes kenmerken de klederdracht van Santiago Atitlan. Die bijzondere variatie in textiel, in kleuren en motieven is één van de hoofdattracties van het Lago Atitlan. Bij de aanlegsteiger worden we direct door verschillende verkopers aangesproken. We lopen door de winkelstraatjes en nemen een kijkje bij de vele weverijen. Veelal Jongemannen staan achter het weefgetouw, zwaar werk. Verder bezoeken we een kerk, die zowel aan de linker- als rechterzijde vol staat met heilige houten beelden. In groepen dragen ze verschillende kleuren gewaden, afhankelijk van het broederschap waartoe ze behoren. Sommige bezoekers zijn in gebed. We lopen verder. Megen koopt na onderhandeling een handgemaakt armbandje met haar naam erin. Terwijl de verkoper het armbandje maakt, lopen wij weer verder. Michel gaat het straks ophalen. We bezoeken het huis van Maximon, een alternatief of aanvulling op de kerk. In een kleine donkere ruimte staat een tafel die dienst doet als altaar, daarvoor staat de romp met hoofd van een pop, Maximon genaamd, die omringd is met kaarsen en bloemen. In de ruimte staan verschillende boxen waar muziek uitkomt. Standaard heeft Maximon een sigaar in zijn mond. Bezoekers kunnen Maximon een sigaret of sterke likeur aanbieden als offer. Hij rookt de sigaret daadwerkelijk op en drinkt ook het flesje likeur op. Tymen wil graag met hem op de foto, maar moet daarvoor wel 10 peso betalen. Van de opbrengsten wordt na de afsluitingsperiode een feest gegeven. Maximon verblijft namelijk enkele maanden per jaar in het dorp. We vervolgen onze route na dit ritueel en bezoeken een oude dame die ons laat zien hoe ze wol spint tot garen. Michel licht dit toe. Daarna worden Tymen en Megen verkleed, ze krijgen authentieke kledij aan van het dorp voor een foto. Net Volendam zullen we maar zeggen, alleen de klompen ontbreken. Uiteindelijk kopen we nog een tafelkleed voor onze terrastafel. Als laatste bezoeken we op aanraden van Michel een koffiebar, waar ze werkelijk de lekkerste koffie serveren. We kunnen die beamen. Met veel aandacht en liefde wordt de koffie bereid. Carola neemt een cappuccino en ik een cortado. We genieten en kijken terug op een zeer bijzondere dag. Om 16:30 uur varen we terug. Michel heeft ons een onvergetelijke dag bezorgd en ons een stukje Maya cultuur en historie bijgebracht. Ook zijn dag is daarmee geslaagd.

We lopen terug naar het hotel. Tymen, Megen en Carola nemen een frisse duik in het meer en hebben volop plezier in het water. Na het douchen gaan we eten bij een Uruguayaans restaurant waar live muziek gespeeld wordt. Het is gezellig en het eten smaakt lekker, wellicht een idee om dat land ook nog eens te bezoeken ...Weer terug in het hotel maken we onze reisbagage in orde. Morgenvroeg vertrekken vroeg.