"Lay back" in Caye Caulker

We hebben goed geslapen. 's Morgens bij het wakker worden horen we dierengeluiden. De wekker is om 6:30 uur afgegaan, een kwartiertje later komen we uit bed. Het ontbijt smaakt goed: scrambled eggs. Hier in Belize worden roerei en ham van elkaar gescheiden op het bord geserveerd. We krijgen voldoende toast en een grote mok koffie of thee. Kort na het ontbijt staat er al een taxi klaar die ons naar Belize-Stad brengt. Het is 8:00 uur geweest. De taxi is een Honda MPV, een luxe wagen met airco. Altijd aangenaam. De rit van 1,5 uur gaat snel voorbij. We maken een praatje met de chauffeur en genieten van de omgeving die me op sommige punten aan Nederland doet denken: vlakke omgeving, lange wegen, fietsers. Nee, niet de huizen. Die zijn veelal van (afval)hout gemaakt en staan op houten palen. Op de veranda zitten mensen onderuit of hangen over de balustrade. Dit is het land van "lay back", van vooral rustig aan en zeker niet teveel regels.

In Belize-Stad worden we bij de watertaxi afgezet. Onze reisbagage wordt gelabeld en op een transportwagen geladen. Wij lopen door en kopen een ticket voor de overtocht naar Caye Caulker. Het duurt even voordat de boot vertrekt. Om 10:30 uur mogen we aan boord en nemen we als één van de eerste een plaatsje op het bovendek. Met de wind in de haren zet de boot koers naar Caye Caulker, een overtocht van ongeveer 40 minuten. Het water is helder lichtgroen, een paradijs. We passeren enkele andere eilanden, zelf één waar slechts een boom en huis staat met een aanlegsteiger. Om 11:30 uur arriveren we op Caye Caulker. Dit kleine eiland trekt een relatief jong publiek. In ieder geval toeristen die iets minder waarde hechten aan comfort en zich aangesproken voelen door de ongedwongen, beetje hippieachtige sfeer op het eiland. Houten huisjes, souvenirwinkels, pensions en hotelletjes staan langs de hoofdstraat, Front Street. Reggae, en salsa schalt vanuit de bars en eethuisjes. De geur van cocos rice and beans, van vers gebakken vis, garnalen en kreeft hangt in de straat. "Go slow", maant een verkeersbord en automatisch sjokt iedere toerist nog een pas langzamer door de handvol zanderige straatjes van Caye Caulker. Verkeer kent het eiland niet. Alles gebeurt hier te voet, per boot of met een geruisloze golfcar.

Bij aankomst staan de golfcars de toeristen op te wachten. Voor 10 US dollar brengen ze ons met twee karren naar hotel Tropical Paradise. Geen idee of we teveel betalen en of we ver moeten rijden. We geloven het verder wel. Het is in ieder geval grappig en we hebben er plezier in. Hotel Tropical Paradise is een aardig hotel, direct gelegen aan zee. We hebben twee kamers van een blok van vier. Alle kamers staan op palen en hebben een zitje. De zee is 50 m verderop. Strand is er niet. Via een aanlegsteiger kunnen we het water in. Dat doen we dan ook direct, nadat we de bagage hebben achtergelaten in de kamer. Één kamer moet nog worden schoongemaakt. De zon staat strak aan de hemel. We leggen een handdoek op de steiger en zetten er een luie stoel bij. Kortom: genieten! Met de onderwatercamera maken we foto's van kleine geel en blauw/geel gekleurde visjes. We ontmoeten ook andere Nederlanders die we eerder zijn tegengekomen en maken een praatje.

Tegen 15:30 uur lopen we de hoofdstraat op en neer. Onderweg kopen we een magneet met de vlag van Belize voor onze verzameling op de vrieskast en twee textiele emblemen als souvenir. Buiten is een man bezig met een heel varken aan het spit te braden onder een "kampvuur". Verderop staan enkele rasta mannen en zien we vooral veel jongeren. Het leven is inderdaad rustig hier. We nemen een verlate lunch bij één van de vele eethuisjes en genieten van het uitzicht op zee. Tegen het einde van de middag lopen we terug en nemen we nog een duik in zee voordat het rond 18:15 uur begint te regenen. We zijn net op tijd binnen. De bui valt op zich wel mee, na een half uur is het zo goed als droog. Ondertussen hebben we gedoucht en besluiten we te gaan eten. Maar niet eerder dan dat we voor morgen een snorkel-tour naar de Barrier Reef geboekt hebben. We zoeken een tafeltje en verwennen ons met één van de specialiteiten van het eiland: een grote kreeft, die overigens heerlijk smaakt. We maken het niet te laat en liggen rond 22:00 uur te slapen.