Transfer naar Tulum in Mexico

We worden dit keer wakker van de weerlichten, het gedonder en een fikse regenbui. Het is 5:45 uur. Laten we in ieder geval hopen dat het om 6:30 uur droog is, gaat door mijn hoofd. We pakken de laatste spullen in, kleden ons aan en jawel gelukkig is het om 6:30 uur droog. Gisteren hebben we bij de receptie een golfcar geregeld die ons naar de haven zal brengen. De chauffeur arriveert keurig op tijd. De rit naar de haven is misschien een kilometer. De enorme grote en vele plassen water getuigen, dat er in korte tijd veel regen is gevallen. Bij de haven zien we helaas geen vlaggetje/kantoortje waar we onze tickets kunnen ophalen. Moeten we dan toch in de hoofdstraat zijn? Carola en Tymen lopen snel terug, Megen en ik blijven op de reisbagage passen. Ondertussen verzamelen er meer toeristen bij de haven. Onder hen ook meerdere Nederlands. Terwijl iedereen wacht, vraagt een chauffeur zich af of we allemaal de "muscito dance" aan het opvoeren zijn. Iedereen is namelijk aan het krabben door de vele muggen die zich langs de waterkant ophouden. Gelukkig komen Carola en Tymen al weer aanlopen, met de tickets welteverstaan.

Even later stappen we aan boord van een speedboat. Met hoge snelheid scheren we over het water en stuiteren we op de golven. We raken in gesprek met twee Nederlandse meisjes, waarvan er één sinds december 2012 in Zuid-Amerika is. Geland in Argentinië en inmiddels alle Zuid en Midden Amerikaanse landen bezocht. Haar vriendin is in Costa Rica aangesloten. De oversteek duurt een half uur. We zijn aangekomen op het eiland San Pedro. Hier moeten we ons uitchecken voor het verblijf in Belize. Het begint ermee dat we eerst 40 Belize dollars aan havenbelasting moeten betalen. Vervolgens lopen we via een klapdeur een ander kantoor binnen, die van de douane. Hier dienen we 150 Belize dollars te betalen, een soort toeristenbelasting. In ruil daarvoor kunnen we het land verlaten. Overigens worden we er ook alvast op gewezen dat we in Mexico wederom 300 peso's zullen moeten betalen, omgerekend 104 US dollars of ongeveer 83 euro, om het land binnen te mogen. Vreemd, van de Hollandse meiden begrijpen we dat met name Mexico, maar ook Belize en in mindere mate ook Guatemala de enige landen zijn waar je aan de grens moet betalen. Onze portefeuille raakt zo aardig leeg van al die leges. Nadat we het douanekantoor van Belize verlaten, nemen we direct plaats in een grotere watertaxi. In anderhalf uur maken we de oversteek van San Pedro (Belize) naar Chetumal (Mexico). Ook deze speedboat scheert over het water en stuitert over de golven. We kijken zoveel mogelijk naar buiten om afgeleid te zijn en om niet "zeeziek" te worden. Een oversteek van 1,5 uur is dan ook lang genoeg. We arriveren om 10:10 uur in Chetumal. In Mexico is het een uur later, dus pas ik de tijd van mijn horloge aan.

Aan de kade in Mexico staan militairen met kogelvrije vesten, grote geweren en een hond al klaar om ons te "verwelkomen". Eenmaal uit de boot dienen we onze handbagage in een rechte lijn op het midden van de straat neer te leggen. Zelf dienen we aan de ene zijde van de weg te gaan staan, wederom naast elkaar in een rechte lijn. Tenslotte wordt onze reisbagage aan de andere zijde van de weg neergelegd ook in een rechte lijn. Een herdershond snuffelt langs de hand- en reisbagage en in de boot. Ik meende dat het voor drugs was, maar iemand anders weet te vertellen dat het om fruit gaat. Je mag namelijk geen fruit en vruchten invoeren. Dat blijkt ook wel als de hond bij een koffer langer stilstaat. De eigenaar haalt er diverse limoenen uit. Voor de zekerheid wordt gezamenlijk nog eens aan de groep gevraagd of iemand fruit of vruchten bij zich heeft. Nadat alles is geïnspecteerd mogen we doorlopen naar het geïmproviseerde douane kantoor. Hier dienen we weer een immigratieformulier in te vullen en niet te vergeten 300 peso's af te rekenen. Tenslotte lopen we nog door een security check. Megen drukt op een knop en ad random wordt bepaald of je koffer open moet. Gelukkig brandt bij ons de groene lamp en mogen we doorlopen. Het totale inchecken heeft bijna een uur geduurd.

Een taxichauffeur spreekt ons aan en wil ons graag naar het centrale busstation brengen. Er hangen donkere wolken in de lucht, we wachten niet te lang en stappen in. Onderweg blijkt dat het erg veel geregend heeft. Bij het centraal busstation proberen we onze 1ste klasse bustickets van 15:30 uur in te wisselen voor een 2e klasse ticket, omdat deze bus al om 13:00 uur vertrekt. De desbetreffende balie-medewerker raadt dit af, omdat de 2e klasse bus eens zo lang over het traject zal doen. Waarschijnlijk zijn er meerdere tussenstops. We nemen daarop plaats in de passagiershal en pakken iets te eten. Om de tijd te stillen luisteren de kinderen muziek, Carola leest zich nog eens in voor de nieuwe reisbestemming en ik werk het vakantieverslag bij. Uiteindelijk gaat de tijd snel voorbij en om 15:00 uur kunnen we de reisbagage laten labelen. Een half uur later vertrekken we naar Tulum. De ADO toeringcars uit Mexico zijn vele malen luxer dan de "Turismo" toeringcars uit Guatemala. De reis gaat voortvarend. We kijken film en na bijna twee uur maken we een korte tussenstop. We kopen chips en rijden weer verder. Aanvankelijk was ons vertelt dat de rit naar Tulum ongeveer twee uur zou duren, maar uiteindelijk arriveren we pas om 19:00 uur op het busstation, een reis van 3,5 uur. We pakken snel de reisbagage uit het laadruim en nemen de eerste taxi naar het Hip hotel.

Onderweg zien we veel winkels, maar zodra de chauffeur na vijf minuten een afslag neemt langs de kustweg verandert dit beeld in allemaal hotels en pensions. Het Hip hotel is één van de laatste hotels langs de kustweg. Bij de accommodatie kunnen we 150 peso afrekenen, waar we eerder in andere plaatsen maximaal 50 peso hoefden te betalen. We zijn weer in het toeristische gedeelte van Mexico aangekomen. Het Hip hotel is een prachtig hotel. We hebben samen één woning en twee kamers boven elkaar met enigszins zicht op zee. De kamers zijn groot, mooi, authentiek ingericht en voorzien van een overkapt terras met zitje en hangmat. Het enige wat ontbreekt is een airco. De "van" geeft te weinig koelte. Als we geïnstalleerd zijn, neemt Tymen nog een duik in zee ondanks dat het donker is. Hij geniet ervan, maar moet zijn plezier onderbreken omdat we aan de horizon weerlichten zien. We verlaten de zee en gaan eten. Ook het restaurant is prachtig gelegen aan het strand op palen. De stevige wind zorgt voor verkoeling. We nemen vanavond vis en genieten van de maaltijd en het uitzicht. Om 21:30 uur lopen we terug naar onze kamers en niet veel later liggen we in bed, maar niet eerder dan een koude douche te hebben genomen.