Fietstocht Ubud

Voor vandaag staat de laatste activiteit gepland, een fietstocht in het buitengebied van Ubud. Nee, het is niet de bedoeling dat we allerlei bergen gaan beklimmen. We maken een "downhill cycling tour", oftewel we een fietstocht bergafwaarts. Om 7:15 uur komen we uit bed. Helaas blijkt Megen niet helemaal fit te zijn. Daar had ze gisteren ook al wat last van. Misschien vanwege het drukke programma of het eten of een combinatie. Na onderling overleg en met instemming van Megen besluiten we dat ze alleen thuisblijft. De receptie is hiervan op de hoogte en brengt haar een ontbijt. Ze zal waarschijnlijk veel gaan slapen, zoals Megen zelf aangeeft. We nemen afscheid van Megen en lopen naar de receptie.

Terwijl we nog wilden ontbijten is de bus al gearriveerd en verteld de reisleider ons dat een ontbijt is inbegrepen bij de fietstocht. We breken daarop ons ontbijt af en stappen in. Een vreemd gevoel nu Megen er niet bij is, maar ze is in goede handen en enorm zelfstandig dus redt ze zich prima. Mocht ze ons nodig hebben dan kan ze altijd bellen en zijn we zo weer terug. We halen nog enkele andere toeristen op en zijn uiteindelijk met een groep van 11 personen, 1 reisleider en 1 chauffeur. We rijden in een uur naar restaurant Lake View aan een groot meer, waar we ontbijten en vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op het meer en een tweetal vulkanen. Na driekwartier rijden we door naar een koffieplantage waar we uitleg krijgen over het proces van de koffieboon en in het bijzonder over kopie luwak, de poepie dure koffie. Voordat de koffiebessen tot koffieboon worden gebrand, leggen ze eerst een bijzondere weg af, namelijk het spijsverteringskanaal van de civetkat. Kopie is het Indonesische woord voor koffie en luwak is de naam van de civetkat. Door fermentatie van de ingewanden v/d kat krijgen de bonen hun bijzondere smaak. De civetkat eet de bessen van de koffieplant. Het vruchtvlees wordt verteerd en de pit die eigenlijk de koffieboon is wordt uitgepoept.

Na het bezoek aan de plantage is het nog enkele kilometers totdat we aankomen bij de opstapplaats om te gaan fietsen. Nou ja, het zal meer een vingeroefening worden om de remmen voortdurend in te knijpen. Er staan voor ons mountainbikes klaar een een helm. We volgen kleine wegen en komen door kleine dorpen die feestelijk versierd zijn en waar kinderen ons toezwaaien of een "high five" geven. Niet alleen zijn in ieder dorp tempels gebouwd, ook ieder gezin heeft een huistempeltje. Regelmatig komen we vrouwen in prachtige sarongs tegen die op hun hoofd zware materialen versjouwen. Of het nu bijvoorbeeld om hout, steen of waterkannen gaat, werkelijk alles wordt op het hoofd gedragen. Onderweg stoppen we regelmatig en krijgen daarbij uitleg over bijvoorbeeld het leven is een dorp, de gebruiken bij een tempel, het geloof, een begrafenis, het werken op de rijstvelden of bamboeplantages. Kortom, een gevarieerde fietstocht, waarbij ik zoveel mogelijk foto's probeert te maken en tegelijkertijd geconcentreerd blijf om niet te vallen. Het lukt prima. Na ruim twee uur afdalen, hebben we de keus om de laatste 7 km te klimmen of met een bus mee te gaan naar een restaurant. Wij kiezen voor het laatste. We hebben genoeg inspanningen verricht deze vakantie. Bij het restaurant krijgen we een Balinese lunch met uitzicht op de rijstvelden. Het smaakt heerlijk, maar van de rijst begin ik langzaam genoeg te krijgen. Na de lunch rijden we terug en sluiten Megen om 15:00 uur weer in onze armen. Fijn om haar weer te zien en ze in ons midden te hebben! Ze heeft tot 13:15 uur geslapen en voelt zich redelijk.

Carola gaat met de kinderen zwemmen, terwijl ik door het kunstenaarsdorp ga wandelen om foto's te maken. Bij daglicht hebben we het dorp nog niet gezien en morgen vertrekken we al weer. Bovendien wil ik me oriënteren op een aankoop van een beeld, zodat we dat eventueel voor het eten kunnen gaan kopen. Uiteindelijk ben ik 3 uur weg en heb ik twee mooie beelden gezien die ik Carola en de kinderen wil voorleggen. We lopen beide winkels binnen, onderhandelen over de prijs, maar komen er jammer genoeg niet uit. We besluiten te gaan eten bij Gedang Sisi, waar gisteren geen plaats was, maar nu wel. We hebben een mooie plek en praten over de vakantie, school en hockey. De satay ayam wordt opgediend op een kleine barbecue, zodat het vlees warm blijft. Megen neemt twee porties friet om aan te sterken. Tymen heeft nog honger en neemt als dessert een banana split. Als we teruglopen naar het pension doen we nog een poging om een beeld te kopen, maar ook dit loopt op niets uit. Eenmaal bij de kamers aangekomen, gaan we douchen en slapen. Tymen kijkt weer naar zijn favoriete programma de Grote Improvisatieshow en buldert regelmatig van het lachen. Leuk om hem zo zien te genieten. Ik werk voor de verandering ons vakantieverslag bij. Om 23:30 uur gaan we slapen.