Transfer naar Malang

Vannacht goed geslapen ondanks de eenvoudige kamers. Wel was het wat vochtig en klam, maar van de andere kant viel het op zich ook wel weer mee. Buiten hangt de nevel over het dal en ook de chauffeurs staan ijverig hun auto te poetsen om na het ontbijt de toeristen te vervoeren. Rond de klok van 17:15 uur is iedereen gewassen en zijn de reistassen gepakt voor vertrek, maar eerst gaan we ontbijten. Het terras is mooi gelegen met uitzicht over het dal. Als we plaatsnemen aan tafel krijgen we het ontbijt, bestaande uit: kaas, jam en een gekookt ei, uitgeserveerd met koffie, thee en een bord fruit. Terwijl we genieten v/h ontbijt, vertrekken de eerste toeristen voor een trekking door de omgeving.

Wij vertrekken vandaag om 7:55 uur naar Malang, een rit van maar liefst 8-9 uur volgens de chauffeur. Om 8:00 uur rijden we aan. Het eerste gedeelte v/d lange rit gaat door de bergen. Onderweg zien we de lokale bevolking op het land werken. Vrijwel alles gaat hier met de hand, er komt geen machine aan te pas. Dat geldt ook voor de weg- en bouwwerkzaamheden, waar noeste arbeid verricht wordt. Zo zal het in Nederland tientallen jaren gelden ook gegaan zijn. Bij een uitkijkpunt blijven we even staan om een foto te maken van Lake Sanagan en rijden dan weer verder. Het is druk onderweg en de chauffeur haalt links en rechts in en claxonneert daarbij voortdurend als signaal dat hij gaat inhalen. Zo haalt hij ook een politieauto in. Het zou een fraaie opname zijn voor het tv programma "Wegmisbruikers". Iedereen doet dat overigens hier en daarbij neemt hij geen enkel risico. Kortom, hij rijdt verantwoord. Dat geldt naar mijn idee niet voor touringcars, die rijden als kamikazepiloten en zorgen wel voor een onveilige verkeerssituatie door in onmogelijke situaties in te gaan halen en andere weggebruikers letterlijk v/d weg te drukken. Gelukkig weet onze chauffeur hier prima mee om te gaan. Bij het naderen v/e spoorweg moet we stoppen voor een aankomende trein. In plaats van rinkelende bellen horen we voor de verandering een sirene van een politieauto. Naast de vele rijstvelden kent Java ook veel suikerrietvelden, waar met name de suikerstad Madiun bekend om is. We zien dan ook afgeladen volle vrachtwagens met geoogste suikerrietstengels tergend traag de bergen op- en afrijden, waardoor iedereen zo nodig wel moet inhalen. In de verschillende dorpen en steden die we passeren zijn het vooral de schoolkinderen die opvallen evenals de marktkramen en werkplaatsen die direct aan de weg zijn gelegen en het drukke verkeer wat gedomineerd wordt door de vele brommers. In feite herhaald het straatbeeld en het landschap zich voortdurend en wordt daarmee een beetje eentonig. We hebben nieuwe prikkels nodig. Wellicht hebben we ook last van de verschillende lange reistijden. In de afgelopen anderhalve week hebben we namelijk vijf dagen in een bus gezeten en zijn we één dag onderweg geweest voor de transfer (per bus en vliegtuig) van Sumatra naar Java. Misschien moeten we daar tijdens volgende reizen meer rekening mee houden. Overigens hadden ze ons hiervoor bij het reisbureau wel voor gewaarschuwd. Niettemin houden we de moet erin en denken we dat de komende anderhalve week meer afwisseling gaat geven.

Om 13:50 uur stoppen we voor een lunch van een uur en rijden dan weer verder. Na een kwartier moet de linker achterband opgepompt worden. Bij een klein stalletje wordt een compressor aangetrokken en kan de band bijgevuld worden. Op zeker moment zien we gelukkig het bord Malang staan. De weg kruipt omhoog door de bergen en gaat gepaard met vele bochten en waar je ook om je heen kijkt, overal is het groen. Bij het naderen v/d stad Batu geeft Daddang aan dat de volgende stad Malang is, een stad met maar liefst 20 universiteiten. Malang was een populaire verblijfplaats voor de Nederlanders in de koloniale tijd. Vanwege de hogere ligging is het in de avonden aangenaam koeler dan aan de kust. De oude koloniale stijl is goed bewaard gebleven en is nog goed te zien in de stad. Het is een drukte van jewelste. Nadat we enige tijd stilstaan vanwege de grote stroom brommers die zich als mieren door het verkeer bewegen, besluit hij om te draaien en een andere route te nemen.

Uiteindelijk komen we om 16:45 uur aan op onze nieuwe bestemming, Enny's Guesthouse. Het wordt geleid door een dame op leeftijd (84 jaar) die de Nederlandse taal vlekkeloos beheerst. Ze heet ons van harte welkom en voordat we mogen inchecken, wil ze eerst graag met ons samen een kop koffie en thee drinken met een plakje caramelcake en maken we een gezellig praatje. De dame ziet er goed uit en oogt erg vitaal. Ook de kinderen worden bij het gesprek betrokken en daarna krijgende we een rondleiding. Ze heeft van drie aaneengesloten huizen één complex gemaakt. De 30 kamers zijn rond een binnenplaats gelegen die het landschap v/d Bromo vulkaan nabootsen, maar ook op het dak bevinden zich nog enkele kamers. Je voelt je er direct thuis. Voor De kinderen heeft ze een kamer gereserveerd en Carola en ik mogen gebruik maken v/d bruidssuite.

Nadat we onze spullen hebben geïnstalleerd, maken we op advies van Enny een wandeling door de stad en krijgen we van haar een plattegrond mee. Het is 17:45 uur en het is al donker, zodat we extra allert zijn als we langs de weg wandelen met het drukke verkeer. Er is wel een trottoir, maar niet vergelijkbaar met in Nederland. Aangekomen in de centrum gaan we naar Toko Oen, een ijssalon, maar ook restaurant die al populair was in de koloniale tijd en die ook deze sfeer uitademt. Het is opgericht in 1910 door de familie Oen. Tot op de dag van vandaag staan er gerechten op de kaart uit de Nederlands Koloniale tijd, zoals een uitsmijter en huzarensalade. Als we een tafel nemen, zien we ook een kroket met mosterd er tussen staan. Dat mogen we toch niet missen, dus bestellen we vooraf kroketten. Carola neemt als hoofdmenu huzarensalade en wij nasi goreng speciaal en als dessert een ijsje. Het smaakt heerlijk en we lopen tevreden terug naar het hotel waar we iets over 20:00 uur aankomen. Terwijl Carola en de kinderen gaan douchen en in bed gaan liggen werk ik ons vakantieverslag bij totdat ik lek gestoken wordt door de muggen.