Transfer Sanur & dagje strand

Vandaag vertrekken we naar Sanur voor drie dagen strand en daarmee sluiten we onze vakantie naar Indonesië af. We ontbijten om 8:30 uur en hebben al onze spullen bij de receptie staan voor vertrek. Tijdens het ontbijt evalueren we de onderhandelingen van gisterenavond en besluiten we alsnog de twee Sumatraanse beelden te gaan kopen. Van afdingen zal nu geen sprake meer zijn, maar we proberen het toch nog een keer. Terwijl de rest v/h gezin nog aan het ontbijten is, loop ik alvast vooruit naar de winkel. De jongevrouw van gisterenavond is er niet, maar wanneer ik naar de twee beelden vraag, weet de jongeman exact wat ik bedoel. Bovendien weet hij ook de prijs te vermelden waar het gisterenavond om ging. Ik doe nog een verwoede poging en besluit uiteindelijk beide beelden te kopen. Hij pakt ze zorgvuldig en stevig in met nopjesfolie, zodat ze de terugreis "overleven". Terwijl ik terugloop naar het hotel word ik tegemoet gereden door een grote Toyotabus waar Carola en de kinderen inzitten. Tymen zwaait uit het raam, de chauffeur claxonneert en stopt. Ik stap in en we rijden verder naar onze allerlaatste bestemming deze vakantie, namelijk naar de badplaats Sanur. De rit er naar toe duurt slechts een uur en rond 10:15 uur arriveren we bij Swastika Bungalows.

Bij het inchecken krijgen we te horen dat de kamers pas om 12:00 uur beschikbaar zijn. We pakken onze zwemspullen uit de tas en gaan aan het zwembad liggen. De eerste indruk v/d accommodatie valt een beetje tegen. Het oogt allemaal een beetje verouderd en ook de aanwezige toeristen behoren meer tot de pensionado's. Omdat we dit jaar later waren met boeken, hadden we niet meer zoveel keus meer. Bovendien hebben we tijdens onze reis door Indonesië al op verschillende mooie accommodaties verbleven. Het is even omschakelen. Te meer omdat de accommodatie niet direct aan het strand is gelegen. Om 12:00 uur krijgen we de sleutel van onze kamers en worden de reistassen gebracht. We krijgen twee grote nette kamers op de bovenverdieping met een groot dakterras en uitzicht op één van de drie zwembaden. We installeren onze spullen en lopen naar het strand.

Het is even zoeken hoe we moeten lopen, laat staan wat de kortste route is. Bij de receptie had Carola te horen gekregen dat we links aan moesten houden. Na tien minuten lopen, beginnen we te twijfelen. We hadden namelijk al op het strand moeten zijn in plaats van lopen door een winkelstraat. Navraag leert dat het strand zich aan de rechterzijde van de weg bevindt. Bij een openstaand hek zien we het strand liggen en lopen er naar toe. Eenmaal bij het strand komen we bij een soort wandelboulevard (wandelpad) waar de tuinen van de luxe hotels aan grenzen. De ene nog luxueuzer dan de ander. Voordat we een ligstoel nemen, lopen we eerst nog een stuk terug over het wandelpad om ons te oriënteren. Uiteindelijk nemen we vier ligstoelen bij Crema Bali waar ook Illy Café verkocht wordt. We nemen eerst een kleine lunch voordat we gaan liggen. De lunchkaart is overwegend Europees en smaakt heerlijk, zo ook de koffie. Na ruim een half uur gaan we op de zonnebedden liggen aan het strand. We krijgen daarbij een badhanddoek en een grote parasol om de schaduw op te zoeken als het te warm wordt. Terwijl Carola en de kinderen alvast gaan liggen, ga ik geld pinnen omdat we er doorheen zijn. We hebben prima plekken en kunnen bovendien genieten van de muziek van Crema Bali waar redelijk veel Dance Classics uit de jaren 70-80 gedraaid worden, maar dan wel met een te laag toerental.

Het strand is niet bepaald breed en bestaat uit fijnmazig wit grind / fijngemalen schelpen. Het water is helder, maar er drijft veel wier in. Ook in de zee groeit veel wier. Dat is jammer. We hadden ons witte stranden en een lichtblauwe zee voorgesteld. Niettemin nemen we regelmatig een frisse duik en liggen veel op de zonnebedden. Om 17:00 uur maken de meeste badgasten aanstalten te vertrekken en worden de bedden en handdoeken opgeruimd. Wij lopen terug naar het hotel, gaan douchen en lopen daarna de straat in van het hotel in waar zeer veel restaurants zijn gelegen. We denken niet al te lang na en zien in Retro Restaurant een geschikte plek om Europees te gaan eten. Tymen neemt kipschnitzel met friet en ik laat me verleiden door gegrilde tonijnsteak. Beide nemen we een Bacardi Lemon op de vakantie. Het eten smaakt voortreffelijk en de sfeer is gezellig. Na het eten wandelen we gedurende een half uur de ene kant van de straat op en een half uur terug. Wanneer we bij het hotel aankomen is het 21:15 uur. We zitten nog even buiten op het balkonterras en gaan dan slapen.