Transfer Tortuguero

Om 5:00 uur wordt ik half wakker van de kou en een half uur later sta ik naast mijn bed om te gaan douchen. Ik ben in de veronderstelling dat we om 6:00 uur worden opgehaald, maar niets is minder waar, het blijkt dat we pas om 6:30 uur worden opgehaald. Langzaam ontwaakt de rest van de familie. We hebben allen goed geslapen en zijn weer fit om verder te gaan. Het ontbijt slaan we over, omdat we onderweg naar Tortuguero ontbijt krijgen.

We dragen onze koffers naar beneden, checken uit en staan om 6:20 uur klaar. Om 6:30 uur komt er een busje aangereden, maar die blijkt niet voor ons te komen en ook niet voor een ander stel dat staat te wachten. Als er na een half uur nog niemand verschijnt informeert Carola bij deze chauffeur die vervolgens zo aardig is om te bellen met de reisorganisatie. Toeval of niet, maar op hetzelfde moment komt er een touringcar aanrijden. We stappen in en nemen plaats. Zodra we iets buiten de stad zijn, merkt de chauffeur een luiaard op in een boom, waarop hij de bus even parkeert en ons de gelegenheid geeft het dier te fotograferen waarna we onze route vervolgen.

De reisleidster voor de komende drie dagen naar en in Tortuguero is de Costa Ricaanse Laura die ons zowel in het Spaans als Engels uitleg geeft over het land, de omgeving en onze reisbestemming. Ondanks dat ze erg snel praat, neemt ze ruim een uur de tijd om ons te informeren. Daarna komen we bij een restaurant aan waar de tafels al zijn ingedekt per familie en het personeel klaar staat ons te ontvangen. Het eten ziet er heerlijk uit en smaakt voortreffelijk. Het is een lopend buffet met traditionele Costa Ricaanse gerechten als "gallo pinto" en "cascado". Gallo pinto ('gespikkelde haan') bestaat uit rijst met zwarte of rode bonen, op smaak gebracht met o.a. ui, koriander, knoflook en fijngehakte paprika. Cascado is een schotel met rijst, bonen, koolsalade, bakbanaan en kip, vis of rundvlees al dan niet in saus. We hebben niets te klagen en scheppen zelfs tweemaal op en sluiten af met een kop koffie en thee.

Na drie kwartier is het 9:00 uur en stappen we de bus in. Het is inmiddels gaan regenen en de rit naar de eindbestemming duurt nog ongeveer tot 10:40 uur. Onderweg dutten we wat in en vangen we zijdelings informatie op van Laura. We zijn aangekomen bij een rivier, waar vandaan het nog ruim een uur varen is naar National Park Tortuguero. Onze bagage gaat in de ene boot en wij kunnen tegen 11:00 uur instappen in een andere platboot met aan weerszijde stoeltjes twee aan twee. We nemen vooraan plaats en hebben een mooi uitzicht op de rivier en de groene oevers. Door het hoge aantal pk's suist de boot met tijden over het water en wisselt dat af met rustige momenten. Na een half uur draait het weer compleet om, het gevolg is een enorme hoosbui. Jawel, we zijn in het regenseizoen aanbeland. We doen alsof er niets aan de hand is, maar door de slagregen worden diegene die aan de buitenzijde zitten kletsnat, zo ook Tymen en ik. We proberen nog wat op te schuiven, maar uiteindelijk heeft dat weinig zin waarop besloten wordt de zijkanten van de boot af te dichten met zeil. Dat is het stuk comfortabeler, wel jammer van het beperkte zicht.

Rond 12:15 uur komen we aan bij onze volgende verblijfaccommodatie Mawamba Lodge, waar we twee nachten zullen verblijven. We worden hartelijk ontvangen met een welkomsdrankje en krijgen informatie over de accommodatie. Daarna brengen we onze bagage naar de lodge en gaan direct lunchen. Ook ditmaal ziet het eten er goed uit. Een lopend buffet met keuze uit warme gerechten, salades, fruit, water, koffie en thee. De warme gerechten worden opgeschept door de bediening. We worden ingedeeld per reisleider en nemen plaatst aan een lange tafel. Na de lunch relaxen we bij de lodge tot circa 14:30 uur.

We gaan nu het dorpje Tortuguero bezoeken per boot. Gelukkig regent het niet. Het is een super grijze dag en het ziet er naar uit dat we nog veel regen mogen verwachten. Het is een korte vaart naar Tortuguero. Als we van boord stappen, neemt Laura ons mee door de hoofdstraat. Het leukste aan het dorpje is dat er geen auto's zijn. Smalle straatjes en paden slingeren zich tussen de uitbundige begroeiing door, langs zacht ruisende palmen en houten huizen op palen en een groeiend aantal restaurants, winkeltjes en cabinas die in de behoefte van de toerist voorzien. Niettemin ademt het dorp nog steeds een tijdloze sfeer uit. Na een korte rondleiding krijgen we 20 minuten gelegenheid om op eigen gelegenheid nog wat rond te lopen. Bij het binnenlopen van een souvenirshop valt het oog van Tymen op een leuke magneet van Costa Rica, die de contouren van het land weergeeft evenals verschillende highlights. Dus besluiten we de magneet te kopen. Als we buiten komen, treffen we een kleine regenbui en overwegen we om poncho's aan te schaffen, maar besluiten toch om het te houden bij onze huidige wegwerp regencape's. Daarna lopen we met onze reisleidster enerzijds onder het groen en anderzijds langs te kust terug naar de lodges en nemen we een frisse duik in het zwembad. Het is 17:00 uur, gelukkig nog steeds droog en de temperatuur is met 24 graden prima.

Na het zwembad nemen we een koude douche en relaxen op bed, in de hangmat of in een stoel op het overdekte terras, totdat we om 18:45 uur aan tafel kunnen voor het avondeten. We laten het ons goed smaken, maar voelen tegelijkertijd dat we nog moei zijn. Eenmaal terug bij onze lodge hoeven we niet lang na te denken. Terwijl Carola en de kinderen alvast op bed gaan liggen, doe ik een poging om het vakantieverslag bij te werken, maar het valt niet mee waarop ook ik besluit te gaan slapen. Het duurt niet lang en ik ben vertrokken.