Sightseeing Bukittinggi

Na heerlijk uitgeslapen te hebben, gaan we om 9:40 uur ontbijten dat hoofdzakelijk uit Indonesische gerechten bestaat. Wij houden het vandaag liever bij geroosterd brood, struif-ei, jam, koffie en thee. Na het ontbijt gaan we bij Banung en Muhliadi (onze chauffeur) zitten om het dagprogramma door te nemen. Voor vandaag hadden we geen officieel programma geregeld, dus besluiten we met Banung alsnog een programma samen te stellen en de stad en de omgeving te gaan verkennen.

Bukittinggi is het centrum v/d Minangkabauers, een trotse bevolkingsgroep met een geheel eigen erfopvolging. Alle bezittingen gaan nl. over van moeder op dochter. Huizen en haard zijn eigendom v/d vrouwen. Toch heerst er geen machtsbalans tussen de geslachten. Naar buiten vertegenwoordigen de mannen de familie. Ze hebben de leidinggevende functies op religieus en sociaal gebied. Volgens een spreekwoord hebben mannen de eer en vrouwen het bezit.

Als eerste nemen we een kijkje bij het panorama view point met uitzicht op beide vulkanen die Bukittingi rijk is, nl. aan de ene kant verheft zich de 2.891m hoge vulkaan Merapi en aan de andere kant de Singgalang (2.880). We kopen bij aankomst alvast bij één v/d marktkramen onze eerste magneet voor thuis op de koelkast als herinnering aan Sumatra. Direct op de voorgrond vanuit het uitkijkpunt hebben we goed zicht op een deel v/h Karbouwengat (Ngarai Siarok) en de prachtige rijstvelden. We maken enkele foto's, lopen door het park en krijgen bij een herdekkingsmonument uitleg over de Japanse bezetting in de jaren 1942-1945.

We stappen daarna in de bus en rijden een stukje door het Karbouwengat, waar ik enkele foto's maak van waterbuffels. Een anekdote zegt dat de waterbuffels van Minangkarbau altijd winnen. Zo zou in het verleden tijdens waterbuffelgevechten een veel kleinere waterbuffel v/d Minangkarbau gewonnen hebben v/d veel groter waterbuffel uit Java, omdat deze buffel de kleine buffel had aangezien als een "jong" dat wilde drinken echter dat was uitgerust met scherpe horens en de maag v/d grotere buffel spietste waardoor deze stierf.

Even verderop stappen we uit en lopen we langs de rijstvelden,waar op dat moment hard gewerkt wordt. Een fraai gezicht met het zonnetje hoog aan de hemel. Weer iets verder bezoeken we een gemeenschapshuis en maken we een praatje met een oudere man die ons verhalen vertelt uit de de periode van Nederlands-Indië. We danken hem voor zijn openheid en spontaniteit en rijden weer verder. Vervolgens lopen we binnen bij een zilversmid, die ook contacten heeft in Nederland. Hij demonstreert zijn ambacht, maar we kopen verder geen sieraden.

We verlaten dan het Karbouwengat en begeven ons naar het hogere gedeelte v/d stad en bezoeken een historisch Nederlands fort uit 1825, het oude Fort de Kock en achtereenvolgens de leuke, kleurrijke markt van Pasar Atlas en zelfs een dierentuin waarbij de tranen in je ogen springen als je ziet dat bijv. olifanten met zowel hun voor- als achterpoot vastzitten aan een ketting en een oerang oetang troosteloos met zijn gezicht tegen de tralies van zijn verblijf gedrukt zit.
Als laatste lopen we naar het centrale herkenningspunt v/d stad, nl. de klokkentoren met zijn karakteristiek vierpuntige dak, die op het stadsplein staat.

Onze magen beginnen te rommelen als teken van honger, waarop Banung aangeeft dat we gaan eten bij Canyon Café. De gastvrouw is vriendelijk en het eten smaakt bijzonder goed. Bovendien hebben ze WiFi en leert Tymen mij het spelletje "risk". We hebben veel plezier samen en gelukkig weet ik nog van hem te winnen ook, 1-0.

Omdat we voldoende indrukken hebben opgedaan van deze bijzondere stad en haar unieke omgeving gaan we naar een luxueuzer hotel ("The Hills") om aldaar te zwemmen. Het is een groot chic hotel met allure. Bij binnenkomst dienen we wel entreegeld te betalen, maar we krijgen daarvoor ook een consumptie. Ondanks de zon deels achter de wolken is verdwenen, maar de temperatuur nog altijd prima is, nemen de kinderen een duik in het water en Carola en ik plaats op het terras. Aangezien het terras ook nog beschikt over WiFi is dit "the place to be". We vermaken ons dus prima en rond de klok van 17:00 uur lopen we terug naar ons eigen hotel.

Om 18:40 uur worden we weer opgehaald en gaan we eten bij Turret Café waar traditionele streekgerechten (Minangkarbau) geserveerd worden. We worden hartelijk verwelkomd en het eten smaakt ons allen ook bijzonder goed, alhoewel het zweet wel op mijn voorhoofd staat omdat het "enigszins" pittig is. Daarna rijden we door naar de studio om een Minangkarbau muziek- en dansvoorstelling bij te wonen en ontmoeten we bij toeval een Nederlands gezin uit Geldrop. Het is 'n gevarieerde en kleurrijke voorstelling van 15 jongens en meisje die verschillende instrumenten bespelen en dansen uitvoeren met als hoogtepunt een dans op scherven van aardewerk en als afsluiting een gezamenlijke dans waarbij Megen de "gelukkige" is en op het podium wordt gehaald. Ze danst erg goed mee. Knap van haar dat ze op het verzoek ingaat en mee doet. Om 22:30 uur is de voorstelling afgelopen en rijden we terug naar het hotel. Morgen worden we om 5:00 uur opgehaald voor de transfer naar Yogjakarta en sluiten we ons bezoek aan Sumatra met een voldaan gevoel af. Terwijl de dames hun oor te rusten leggen, gaan Tymen en ik nog even in de ontvangsthal van het hotel zitten waar de WiFi verbinding veel beter werkt.