Transfer Bukittinggi

Als de wekker om 6:00 uur afloopt, hoor ik het buiten stevig regenen en draai me nog een kwartier om en kom dan uit bed. De rest van de familie wordt ook langzaam wakker. We maken onze bagage klaar voor vertrek en gaan ontbijten. Gelukkig is het gestopt met regenen. Het ontbijt is goed verzorgd: een bord ananas, 3 geroosterde boterhammen, ei, jam, vruchtensap en thee.

We rijden om 7:30 uur weg en zullen waarschijnlijk rond 18:30 uur pas op onze bestemming in Bukittinggi arriveren. De rit over de Sumatra Highway gaat ditmaal veel beter, omdat de weg vanaf Sipirok goed is geasfalteerd. Het beeld onderweg is wederom fascinerend. Het valt wel op dat we meer vergezichten tegenkomen van groene rijstvelden tot regenwouden. Ook zien we op dit traject veel meer moslimscholen als afspiegeling van de regio.

De eerste stop houden we bij een typisch Indonesische "spicy garden" (kruidentuin). We smeren ons op advies van Banung goed in met muggenspray en lopen daarna de tuin in. De gastheer heeft een groot mes bij zich en toont ons de verschillende soorten kruiden. Zo laat hij saté-bonen zien die in de aarde groeien evenals gember (ginger) en saffraan in de vorm van een knol. Ook toont hij lemon-gras en chili peper dat aan een struikje groeien. Nootmuskaat groeit als groene vrucht aan de boom en in deze vrucht bevindt zich oranje pulp en bruine noten met witte pulp. De bast van de bruine noten wordt gebruikt voor nootmuskaat. Rode en zwarte pepers groeien aan een rank die vervolgens wordt geleid. Kruidnagel zijn bladeren en vanille is een klimplant. Kaneel is de schors van een boom, die vervolgens krult als het opdroogt. Kortom, een interessante les in kruiden. We sluiten af met kokosnoten. Daarvoor heeft de eigenaar een getrainde aap in dienst die op commando de boom in klimt en hoog in de boom de kokos naar beneden laat vallen. In ons geval komen er een tweetal kokosnoten naar beneden die hij vervolgens open maakt, zodat wij in eerste instantie het sap kunnen opdrinken en in tweede instantie het vruchtvlees kunnen opeten. De restanten zijn voor de aap als beloning. Als afsluiting kopen we nog enkele zakjes met kruiden voor thuis, waaronder kruidnagel, saffraan, kaneel en steranijs. Tenslotte nemen we nog een kop koffie en spreken in de tussenliggende tijd met een jongen die zijn Engels wil oefenen en rijden dan weer verder.

Vanuit verschillende invalshoeken blijft het uitzicht op het regenwoud en de rijstvelden verrassend evenals het straatbeeld en de schoolkinderen in uniform. Onze tweede stop vandaag is bij een islamitische school waar maar liefst 8.000 kinderen op zitten. Vanuit heel Indonesië sturen ouders hun kinderen naar deze school om ze te vormen en waar ze les krijgen over het geloof, maar ook de reguliere vakken als wiskunde aan bod komen. De jongens wonen aan de overzijde van de straat in houten "huizen" (hokken van 4x4m), waar ze met zijn drieën in verblijven tijdens de schoolperiode. De meisjes zijn gehuisvest bij de school zelf.
We worden door de chauffeur bij de school afgezet, waarna hij een stuk verder rijdt en wij te voet langs de huizen lopen en direct contact hebben met de jongens die erg vriendelijk en spontaan reageren. Onze gids geeft tijdens de korte wandeling enige toelichting en wij zijn onder de indruk over deze bijzondere onderwijsvorm. Bij de bus aangekomen, stappen we weer in en rijden verder.

Voordat we gaan eten, leggen we aan bij een rivier waar zich goudzoekers bevinden. Verschillende mannen en vrouwen verzamelen "goudstenen" uit de rivier die door anderen weer worden stukgeslagen. Even verderop is een oudere man in de rivier zand aan het wassen en toont ons op zeker moment glinsteringen, minuscuul kleine gouddeeltjes die hij in een potje doet. Hij heeft enkele goudstenen bij zich die hij wil verkopen, maar ook heeft hij enkele muntstukken bij uit de tijd van Nederlands-Indië. Na een korte onderhandeling krijgen we twee munten voor de prijs van één en bezitten we een muntstuk uit 1939 en uit 1929 en hebben daarmee een bijzonder mooie herinnering aan onze vakantie in Indonesië.

Na de aankoop hoeven we nog maar enkele kilometers te rijden voordat we aankomen bij restaurant RM Wisata Indah, waar we buiten op het terras gaan zitten en een fenomenaal uitzicht hebben op de rijstvelden omgeven door regenwoud. Carola bestelt samen met de kinderen loempia's en ik geef voorkeur aan saté met rijst. Achteraf een prima keuze, want dit was de beste saté die ik tot nu toe gegeten heb. Met een voldaan gevoel stappen we na driekwartier in de bus.

Het wordt vanaf hier een lange rit van maar liefst drie uur, een hele zit, maar we houden de moed er goed in en weten ons prima te vermaken variërend van muziek luisteren, foto's maken, staren, genieten van de omgeving en het doen van hazenslaapjes. De rit wordt wel beloond met een stap over de evenaar, waarvoor we als bewijs een certificaat ontvangen uit naam van de burgemeester. De evenaar is een denkbeeldige lijn op het aardoppervlak in de vorm van een grote cirkel midden tussen de polen. De evenaar verdeelt de aarde in een noordelijk en zuidelijk halfrond en loopt door ca. tien landen: zes Afrikaanse landen (Gabon, Congo, Oeganda, Kenia, Somalië en Maladieven), één Aziatisch land (Indonesië, Sumatra) en drie Latijns-Amerikaanse landen (Ecuador, Colombia en Brazilië). We nemen enkele foto's en hebben onderling schik dat we op de evenaar staan.

Na dit hoogtepunt is het nog twee uur rijden naar onze bestemming in West Sumatra: Bukittinggi, wat letterlijk "hoge berg" betekent. We arriveren er om 18:40 uur. Deze tweede grootste stad na Padang ligt op 900m hoogte. Ons hotel voor de komende twee nachten is Gran Malindo. We checken in en krijgen een nette kamer toegewezen op de derde verdieping. We nemen afscheid van Banung en spreken af dat we morgen uitslapen en daarna met hem het dagprogramma afstemmen, waarbij we of op eigen gelegenheid iets ondernemen of (deels) hem iets laten organiseren.

Nadat we onze reisbagage hebben geïnstalleerd, gaan we in het hotel iets eten, waar zo te horen en te zien een zanger en zangeres optreden. De overwegend Indonesische muziek staat vrij hard, maar daar hebben de aanwezigen geen last van, ze genieten zichtbaar. We schuiven ook aan en nemen allen een Indonesisch gerecht, ditmaal nasi goreng saté. Het smaakt ons prima en na het eten blijven we nog een poosje zitten, omdat hier de WiFi een goed ontvangst heeft in tegenstelling tot de hotelkamer. Na twaalf uur met de bus onderweg te zijn geweest, voelen we de vermoeidheid en zullen we goed slapen.