Transfer Sipirok

Vandaag mogen we weer vroeg uit de veren, omdat we de boot van 7:40 uur nodig hebben. De zon schijnt als we om 7:15 uur snel nog even een ontbijten meepikken en vervolgens met onze reistassen naar de aanlegsteiger lopen. De boot is iets vertraagd als we om 7:50 uur opstappen en plaats nemen achter op het dek. Bij daglicht hebben we mooi zicht op het meer en het eiland. Het meer is het grootste kratermeer ter wereld en ligt op een hoogte van 900m en heeft 'n oppervlakte van 1.700m2 en een diepte van ca. 450m. De oversteek naar Parapat neemt driekwartier in beslag en wij turen een beetje voor ons uit. Eenmaal aangekomen, staat de chauffeur al klaar en kunnen we gelijk verder met nog een lange rit voor de boeg. Naar verwachting zullen we omstreeks 16:30 uur in Sipirok aankomen, aldus Banung. Onderweg zullen we wel diverse stops maken.

De eerste stop is al vrij snel in het begin, namelijk bij een ananasplantage. Nooit geweten dat deze vruchten aan lage planten groeien ipv aan bomen. Na een korte rondleiding en toelichting snijdt de eigenaresse een ananas in stukken om ze op te eten. Mmm, dat smaakt. Banung verteld ons een anekdote over de naamgeving v/d ananas. In Indonesië werd deze vrucht in het verleden "nanas" genoemd, terwijl Nederlanders destijds uit verbazing zeiden "aaa... nanas" en aldus de samenvoeging ananas ontstond.

We rijden verder zuidwaarts door de Bukit Barisam, het gebergte dat als ruggengraat Sumatra in de lengte doorsnijdt en bezoeken een "old house" van de Toba Batak. De wandeling er naar toe duurt 10 minuten en is prettig, we hebben uitzicht op de omgeving. Het gerestaureerde Batak huis is qua vormgeving hetzelfde als die van de Karo Batak, maar de aangebrachte versieringen en het interieur is anders. Zo is 't huis beschilderd met de voor de Batak zo karakteristieke wit-rood-zwart motieven en binnenshuis is het één grote ruimte met in het midden een open vuur. Voordat we willen teruglopen naar de bus geven we aan geen interesse te hebben in handgeweven doeken.

We vervolgen de route op de Sumatra Highway die van Noord naar Zuid Sumatra loopt over een lengte van 2.500km. Je moet je er niet veel van voorstellen. Het is een tweebaans weg met een zeer slechte conditie. Veel ongeasfalteerde stukken en gaten en kuilen in het wegdek zorgen voor een chaotisch verkeersbeeld.
Daartegenover toont de omgeving adembenemende vergezichten, machtige stukken regenwoud en groene rijstvelden. Een fraai gezicht, ondanks dat hier hard gewerkt moet worden. Verder zien we veel bedrijvigheid van winkels, drukke markten, ambachtslieden en bouwwerkzaamheden en blijven onszelf hierover verbazen.

De volgende onderbreking is bij de kleurrijke Batak markt van Balinge, waar we met Banung over heen lopen. Hij geeft uitleg over verschillende vruchten die we ook mogen proeven. Zo vinden we de snake skin minder lekker, maar smaakt een soort passievrucht veel beter.
Tijdens het bezoek aan de markt worden we nog aangesproken door een zwangere vrouw die graag met onze kinderen op de foto wil. We vinden het geen probleem. Wij fotograferen immers ook alles en iedereen. Wel grappig dat we hiervoor benaderd worden.

Na het marktbezoek stoppen we nog even voor een korte break en een plaspauze en rijden weer verder tot aan de Sipoholon heetwaterbronnen en klimmen hier enkele meters omhoog om een goede indruk te krijgen. Het ruikt (stinkt) er naar zwavel (eieren) en het hete water stroomt via verschillende kanten naar beneden en laat een witte afzetting achter. Beneden zijn een tweetal zwembaden gevuld met inmiddels warm water wat erg gezond zou moeten zijn. We geloven het verder wel en besluiten om weer verder te gaan.

De volgende stop is tevens de laatste voordat we op onze eindbestemming voor vandaag aankomen. We gaan namelijk om 13:30 uur eten. Op 't eerste gezicht zou ik er niet direct binnenlopen, maar eenmaal binnen valt het best mee. We bestellen rijst, noodles en noodlesoep en na een half uur is de honger gestild en stappen we in voor het laatste deel. Het wegdek is bijzonder slecht en met 30km p/uur leggen we de laatste kilometers af en komen we om 17:00 uur aan in Sipirok, midden in het hart van het Mandailing Batak gebied, wat overwegend moslims wonen.

Het TerSibohi hotel is bijzonder fraai. We worden hartelijk verwelkomd met een drankje en onze bagage wordt naar de kamers gebracht. We krijgen een familiekamer toegewezen in de vorm van een Batak woning met een tussendeur. Het uitzicht op de omgeving is fascinerend. We installeren ons spullen en gaan het park verkennen en onze benen even strekken. Daarna gaan we in de restauratie v/h hotel zitten, zodat de kinderen gebruik kunnen maken van WiFi.

Om 19:30 uur lopen we weer terug naar 't restaurant en gaan we eten dat we eerder bij aankomst al besteld hadden. Samen met een Frans gezin zijn we de enige gasten. De bediening is aardig en een jongeman speelt live muziek. We houden het kort en zodra we klaar zijn met eten, valt de verlichting uit die kort daarna weer aanspringt. We betalen de rekening en lopen terug naar onze kamers om te douchen. Terwijl de kinderen om 21:30 uur gaan slapen, nemen Carola en ik de dag van vandaag en morgen nog even door.