Transfer Panama-stad en bezoek Panamakanaal

Het was vannacht behoorlijk warm en we hebben kort geslapen. Om 5:30 uur gaat de wekker, omdat we om 6:00 uur afgesproken hebben te ontbijten. We frissen ons op bij de overburen en pakken de laatste spullen in en zijn om 6:00 gereed voor het ontbijt. Echter, de tafel is niet ingedekt en er is niemand te bekennen. Dan is er in de communicatie toch iets misgegaan. De huisknecht komt op zeker moment aanlopen en grijpt in door een klein ontbijt voor ons uit te serveren. Gelukkig hoeven we niet met een lege maag te vertrekken. Om 7:40 uur arriveert een busje die ons komt ophalen. We laden de koffers in, nemen afscheid, stappen in en rijden naar de luchthaven.

Het is amper 5 minuten rijden. We worden bij de ingang afgezet en lopen naar binnen. Tot onze verbazing worden alle koffers opengemaakt en handmatig gecontroleerd. Dat is fijn ..., hebben we net ons best gedaan om de koffers zo efficiënt en netjes mogelijk in te pakken en zou de douanier deze overhoop halen. Gelukkig hebben ze dit zelf ook door en houden ze er zichtbaar rekening mee. Daarna gaan we inchecken. Iedere extra kilo boven de 17 kilo reisbagage dienen we extra af te rekenen. We hebben allen te veel kilo's in de koffers. De één wat meer dan de ander, waardoor we uiteindelijk 64 US dollar moeten af tikken, kassa. We wisten dit overigens al van te voren, maar toch. Na het inchecken gaan we door de controle van de handbagage. Dit verloopt soepel, waarna we wachten in een vertrekruimte waar de airco meer weg heeft van een koelkast. Brrrrr. Een klein vliegtuig van Panama Airlines landt om 7:40 uur en een kwartier later kunnen we instappen en vertrekken we naar Panama-stad.

De vlucht duurt een klein uurtje. Onderweg krijgen we een biscuit en glas drinken aangeboden. Bij Panama-stad vangen we een glimp op van het Panamakanaal dat 81 km lang is en waarvan de breedte varieert van 70 tot 300 meter. De kapitein zet het toestel keurig aan de grond. Het is even wachten op de bagage, die op nummer één voor één wordt overhandigd. Dat is weer eens iets anders. Voordat we de aankomsthal verlaten, dienen we opnieuw de reis- en handbagage door een scanner te laten gaan. Buiten zien we direct de reisagent staan die ons naar hotel Country Inn brengt, 20 minuten verwijderd van de luchthaven.

Het is 9:30 uur geweest als we bij het hotel aankomen en inchecken. De kamers zijn pas rond 15:00 uur gereed, waarop we onze bagage in bewaring geven en een kop koffie in de lounge nemen om onze plannen voor vandaag door te nemen. We stemmen nog één en ander af met de receptie en zijn eruit. We gaan met een taxi rechtstreeks naar de Miraflores, de sluizen van het Panamakanaal om enerzijds het museum te bezoeken, maar anderzijds hopen dat we immens grote containerschepen de sluizen zien passeren. Zo gezegd, zo gedaan. Om 11:10 uur staan we binnen, brengen een bezoek aan het museum, bekijken een 3D impressiefilm en nemen op het buitenterras een kijkje op de sluizen. Nu is het wachten op de containerschepen. Helaas, we zijn twee uur verder en hebben nog geen schip gezien. Hoe kan dat toch, we worden ongeduldig. Navraag leert dat er pas om 14:45 uur een schip verwacht worden. We twijfelen of we nog twee uur moeten wachten. We hakken de knoop door, nemen een lunch en wachten op het schip. Jawel, wachten duurt lang...

Om 14:00 uur wordt door de speaker omgeroepen dat er pas om 16:00 uur een schip wordt verwacht. Veel mensen om ons heen staan op en verlaten het pand. Ik twijfel sterk, het is nu of nooit. Uiteindelijk gaan Megen en Carola terug naar het hotel en blijven Tymen en ik achter. Het wachten wordt dubbel en dwars beloond. We hebben een mooie plek en naarmate het later wordt en er meer mensen komen, is het een kwestie van goed je plekje beschermen. Om 16:10 uur zien we een enorm groot schip naderen die gas transporteert van Amerika naar Azië.

De sluizen zijn 305 meter lang en 33,53 meter breed. Aan beide kanten van de sluis ligt een tandradspoor. Vier elektrisch aangedreven locomotieven (2 links en 2 rechts) houden het schip in de achtereenvolgende drie sluizen in het midden bij het invaren en tijdens het vullen en ledigen van de sluis. Het hoogteverschil dat door de sluizen wordt overbrugt, bedraagt maar liefst 26 meter en wordt in driemaal tien minuten overbrugt. Het is enorm indrukwekkend om dit schouwspel en spektakel van nabij te volgen. De schepen bewegen zich overigens op eigen kracht voort.

Nadat we vele foto's en filmshoots hebben genomen, is het al 17:00 uur en sluit het museum haar deuren en wordt iedereen verzocht te vertrekken. Jammer, het eerstvolgende schip dat we op korte afstand zien liggen is een containerschip en daarachter liggen er nog twee. Waarom komen die schepen nu pas, vragen we ons af. Vanmiddag hebben we niets waargenomen en nu dienen zich zo drie schepen. Ook hiervan proberen we nog iets op beeldmateriaal vast te leggen en keren dan tevreden huiswaarts, alhoewel het nog relatief lastig is om een snel een taxi te scoren.

Na 10 minuten lukt het ons. Bij het hotel krijgen we de kamer naast Carola en Megen toegewezen en bij het openen van de deur treffen we opeens een dame aan in de kamer. Vreemd, daar klopt iets niet. Navraag bij de receptie leert dat het een misverstand is, waarop Tymen en ik een andere kamer toegewezen krijgen. Wel op de derde etage en met uiteraard zicht op het Panamakanaal. Bij binnenkomst in de kamer lijkt het werkelijk een koelkast. De airco staat vol aan op 55 Fahrenheit, oftewel 13 graden Celsius. Denken ze hier dat we van de Noordpool komen of zo? We zetten direct de schuifpui open, maar dat zorgt weer voor enorm veel condens in de kamer waardoor alles nat wordt. Het is overigens een prachtig hotel en we hebben een erg mooie kamer. Vanuit het balkon hebben we een magnifiek uitzicht op het Panamakanaal en de containerschepen die passeren. We kleden ons snel om en nemen een duik ik het zwembad, dat is lekker.

Om 19:00 uur gaan we douchen en bevestigen we onze terugvlucht voor morgen. Daarna gaan we eten bij Fridays, een restaurant bij het hotel. Het is inmiddels 20:30 uur als we het restaurant binnenlopen. De kaart en foto's zien er goed uit. Nadat we het eten besteld hebben doen we een potje Uno net als gisteren. Dat beviel ons erg goed. Wanneer het eten wordt opgediend geloven we onze ogen niet. De foto's zien er werkelijk heel anders uit, wat we krijgen voorgeschoteld heeft meer weg van een magnetronmaaltijd. We eten het grotendeels wel op, maar laten ook een deel op het bord liggen. Dat is nou jammer. We zij moe en gaan naar boven. Het is 22:00 uur, Tymen zapt wat op de tv, maar valt na een half uur in slaap. Ik schrijf het verslag van vandaag en kruip om 23:45 uur naast hem.