Terugblik raften op Trisulirivier
Door: SjefCarolaTymenMegen
Blijf op de hoogte en volg Sjef Carola Tymen Megen
08 Mei 2010 | Nepal, Pokhara
Donderdag 29 april, 32 graden
We vertrekken van Bungamati maar Chitwan National Park en gaan onderweg raften op de Trisulirivier.
De weg er naar toe is bizar. De chauffeur rijdt als een bezetene, vergeleken Europese verkeersregels. Van links naar rechts, vol in de rem en weer gas geven, toeterend. Soms zie ik een vrachtwagen recht op me inrijden en op het laatste moment remt hij of buigt hij af. Het is net een film. We worden met de regelmaat van de klok een halve meter uit onze stoel gewipt als er "toevallig" een kuil in de weg ligt. De talrijke zwaar beladen, oude, maar kleurrijke vrachtwagen zorgen voor koolmoonoxide vergifteging. Een roetfilter zou hier niet verkeerd zijn. Dan loopt er weer een koe op de weg of ligt er een berg grind of stenen op de weg en moeten we remmen of er met een slinger omheen rijden. Een andere keer staat er gewoon een vrachtwagen midden op de weg stil die ze aan het reparen zijn, waardoor al het verkeer wordt opgehouden. Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar je moet het echt gezien hebben om het te geloven.
Al met al kunnen we twee uur later gaan raften alsof we nog niet voldoende adrealine shots gehad hebben. Het raften is spectaculair. We gaan met negenen in een boot, incl. 2 begeleiders. Aanvankelijk krijgen we oefeningen en is het water rustig, maar als de eerste stroomversnellingen zich aandienen is het funny. Mee zijn we zeiknat. Na iedere actie schreeuwen we een jel. De ene na de andere stroomversnelling volgt. Kicken. De laatste twee zullen we niet snel vergeten. Bij de eerste maken we een duik naar beneden en weten we met man en macht de controle over de raft te houden. Bij de laatste vliegen twee personen eruit. Megen wist zich goed verscholen te houden voor de golven en bleef in de boot. Een andere Nederlandse vrouw en Engelsman vlogen eruit. Gelukkig kon iedereen weer lachen.
Na samen geluncht te hebben rijden we door naar Chitwan National Park. Hier gaan we wild spotten en worden wij gespot door malaria, dus we zijn gewaarschuwd. Als we daar aankomen, valt de regen met bakken uit de hemel. Welkom.
Gelukkig ziet onze lodge er fantastisch uit en smaakt het eten heerlijk. Hopelijk hebben we morgen tijdens de safari goed weer.
We vertrekken van Bungamati maar Chitwan National Park en gaan onderweg raften op de Trisulirivier.
De weg er naar toe is bizar. De chauffeur rijdt als een bezetene, vergeleken Europese verkeersregels. Van links naar rechts, vol in de rem en weer gas geven, toeterend. Soms zie ik een vrachtwagen recht op me inrijden en op het laatste moment remt hij of buigt hij af. Het is net een film. We worden met de regelmaat van de klok een halve meter uit onze stoel gewipt als er "toevallig" een kuil in de weg ligt. De talrijke zwaar beladen, oude, maar kleurrijke vrachtwagen zorgen voor koolmoonoxide vergifteging. Een roetfilter zou hier niet verkeerd zijn. Dan loopt er weer een koe op de weg of ligt er een berg grind of stenen op de weg en moeten we remmen of er met een slinger omheen rijden. Een andere keer staat er gewoon een vrachtwagen midden op de weg stil die ze aan het reparen zijn, waardoor al het verkeer wordt opgehouden. Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar je moet het echt gezien hebben om het te geloven.
Al met al kunnen we twee uur later gaan raften alsof we nog niet voldoende adrealine shots gehad hebben. Het raften is spectaculair. We gaan met negenen in een boot, incl. 2 begeleiders. Aanvankelijk krijgen we oefeningen en is het water rustig, maar als de eerste stroomversnellingen zich aandienen is het funny. Mee zijn we zeiknat. Na iedere actie schreeuwen we een jel. De ene na de andere stroomversnelling volgt. Kicken. De laatste twee zullen we niet snel vergeten. Bij de eerste maken we een duik naar beneden en weten we met man en macht de controle over de raft te houden. Bij de laatste vliegen twee personen eruit. Megen wist zich goed verscholen te houden voor de golven en bleef in de boot. Een andere Nederlandse vrouw en Engelsman vlogen eruit. Gelukkig kon iedereen weer lachen.
Na samen geluncht te hebben rijden we door naar Chitwan National Park. Hier gaan we wild spotten en worden wij gespot door malaria, dus we zijn gewaarschuwd. Als we daar aankomen, valt de regen met bakken uit de hemel. Welkom.
Gelukkig ziet onze lodge er fantastisch uit en smaakt het eten heerlijk. Hopelijk hebben we morgen tijdens de safari goed weer.
-
08 Mei 2010 - 13:59
Peter En Linda:
We hebben jullie site gevonden via Karin.
Met veel plezier hebben wij jullie verhalen tot nu toe gelezen. Wat hebben jullie al veel meegemaakt!
Wij wensen jullie nog een hele fijne reis, en veel plezier !
groetjes van Linda,Peter, Janneke en Maartje -
08 Mei 2010 - 15:51
Monique:
Ha Sjef, Carola, Tymen & Megen,
Heerlijk om telkens jullie verslagen te lezen. Te meer doordat we het weer herbeleven in Nederland. De beschrijvingen van julie over; 't leven daar, de wegen, het verkeer, de vriendelijkheid vd mensen, het ETEN (mjammie), het weer, het vuil op straat, het raften, pokhara met de trekking naar poonhill (in de nachtelijke uurtjes), stakingen en onzekerheid over de maoisten etc. etc.. Super gaaf om te lezen en hopelijk genieten jullie met volle teugen. Nog heel veel plezier en nepaleze ervaringen gewenst.
Terug in NL een avondje plannen met jullie foto's erbij????
Kus en groetjes
Edwin en Monique -
08 Mei 2010 - 17:52
Ronald Swart:
Heb even niet gekeken op jullie site: dacht dat ik mailtje zou krijgen maar is niet gebeurd? Mooie rafttocht gehad dus en heftige rit ernaartoe. Je ziet zoiets inderdaad wel eens op TV. Ben inmiddels weer rustig aan het klussen in de slaapkamer en dat gaat goed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
