Terugblik 5-6 daagse Poon Hill trekking

Zondag 2 mei, 30 graden

Gelukkig dat we gisterenavond nog zijn vertrokken naar Pokhara. Zoals gezegd ligt het hele Nepalese leven stil. Er rijdt geen enkele auto door de straten. Winkels, bars en restaurants zijn gesloten. Bizar. Alles is ontregeld. Allen het vliegverkeer gaat nog door. De enige manier om het vliegveld te bereiken is te voet.

We doen vandaag niet veel. We lopen door de stille straten en aanschouwen het triesteloze beeld. We vinden bij hoge uitzondering een restaurantje dat open is. We worden door een steegje geleid naar een achterliggende tuin waar meerdere toeristen zich ophouden.
Het is een prima plek om te vertoeven met uitzicht op het meer. We doen spelletjea, schrijven onze vakantieverslagen, praten wat of staren gewoon voor ons uit. Van de ene kant is zo'n rustdag wel lekker, maar van de andere kant houdt de onzekerheid over de aanhoudende staking en onze trekking ons wel bezig.

De tijd vliegt voorbij. Terug bij het hotel maken we kennis met onze gids (Uhm) voor de trekking. Hij is zojuist vanaf het vliegveld komen lopen. Hij voorziet niet dat we morgen kunnen gaan lopen volgens plan, maar sluit tegelijkertijd niets uit. Wat moet je daar nou mee?

Hij legt ons de politieke knelpunten uit. We hebben een leuk en bovenal interessant gesprek. Daarna besluiten we om in hetzelfde restaurant als vanmiddag te gaan eten. Morgenochtend treffen we Uhm bij het ontbijt en zullen we de situatie verder bespreken.


Maandag 3 mei, 30 graden

Er is nog altijd een Nationale staking. Vandaag zouden we vertrekken voor en vijfdaagse trekking, maar we hebben geen vervoer naar het vertrekpunt, grrrr.

's Morgens nemen we contact op met het Nederlands consulaat en hebben een goed gesprek. In feite hoeven we niets te vrezen. Hun advies: ga zeker niet rijden en ben flexibel! Samen met onze gids zoeken we naar een oplossing. We vertrekken gewoon te voet vanuit Pokhara en passen de route enigzins aan. Voordat we vertrekken lopen we nog het dorp in. We zien enkele jongelui met stokkende in hun hand zingende de straten doortrekken. Verderop is een kleine menigte samengekomen en zingen evenens liederen.

Om 14:00 uur vertrekken we met de gids en twee dragers richting Sarangkot. De route loopt aanvankelijk een stuk langs het meer, maar gaat vervolgens stijl omhoog. We kimmen van 745 meter naar 1.600 meter. Ik ga helemaal stuk. De zon staat hoog aan de hemel en het zweet gutst van mijn lichaam. Af en toe stop ik om een foto te maken. Maar in feite ben ik gewoon buiten adem, ik krijg mijn benen nog nauwelijks opgetild. Ik dacht dat ik een redelijk goede conditie had, maar niets minder blijkt. Ook Tymen heeft last van de stijging, terwijl Megen zonder enkel probleem op kop loopt met de gids dicht achter haar. Carola loopt middenin en de dragers sluiten de rij.

Na drie uur bereiken we de top en worden we rijkelijk beloond met het uitzicht. FANTASTISCH! We zien de sneeuwtoppen van bergen hoger dan 6.000 meter. Wat imposant. Boven op de top van de berg staat ons guest house voor vannacht. Het begint snel af te koelen. We kleden ons warm aan, maken een praatje met anderen. Tymen komt in gesprek met en jongeman die er drie maanden op uittrekt. Ze hebben en leuk gesprek samen. Na het avondeten is het tijd om te gaan slapen. Met zijn vieren in een klein hokje. De bedden liggen goed en veel meer heb ik niet nodig. Het is pas 20:00 uur, maar morgen staan we om 6:00 uur weer op. Mijn lichaam kan de rust wel gebruiken...


Dinsdag 4 mei, 35 graden

We hebben goed geslapen en zijn om 7:00 uur weer gereed voor vertrek. Vandaag is ons einddoel Birithanti. Deze plek ligt op 1.065 meter hoogte en ligt in de directe omgeving van Naya Pul, de oorspronkelijk vertrekplaats van onze Poon Hill trekking.

We lopen geleidelijk omlaag en lopen door kleine eenvoudige geheugten, waar het leven tientallen jaren heeft stilgestaan. Vrouwen werken hard op het veld of sjouwen enorme zware manden op hun rug. Mannen houden zich voornamelijk bezig met "ambachtelijke" werkzaamheden. De paden liggen bezaait met uitwerpselen van koeien, geiten, eenden en kippen.
In de verte zien we de toppen van de Annapurna South (7.219m) en de Machapuchare (6.997). Maar ook zien we de top van de Dhaulagiri die maar liefst 8.167 meter hoog is.

Tymen heeft vandaag de koppostitie van Megen overgenomen die samen met mij de rij sluit.

Na de lunch gaan we verder afdalen, maar danwel via rotsen. Ook vandaag moet ik het bekopen en ga ik weer helemaal stuk. Nadat we gisteren "80.000" traptreden zijn geklommen, kunnen we vandaag "80.000" traptreden dalen. Waar doe ik het toch allemaal voor. Voor mijn plerzier dus, dat was ik even vergeten. Dus niet zeuren en gewoon doorlopen

Als we in Birithanti aankomen, val ik zowat letterlijk in een stoel en heb ik een uur nodig om bij te komen. Het guest house ligt aan een rivier. Hoofdzakelijk vrouwem dragen enorme keien in manden op hun rug van de ene kant van de rivier naar de andere kant, terwijl ik achteroverleunend van een sprite geniet en aan het bijkomen ben van een "wandelingetje". Gelukkig is het een prima accommodatie, zodat ik weer redelijk snel op krachten kom.

Voor het eten spelen de kinderen nog een spelletje kaarten met Uhm en om 20:00 uur is het weer bedtijd.